Stori Heather
Helo, Heather ydw i, rwy'n 32 oed ac eleni ym mis Chwefror priodais gariad fy mywyd, Ash. Mae gen i epidermolysis bullosa simplex (EBS) felly mae cynllunio'r briodas wedi bod yn ddiddorol. Fe ddewison ni Chwefror oherwydd dylai fod wedi bod yn oer (pam ei fod yn 17C dwi ddim yn gwybod, nid dyna beth wnes i archebu!) ac oherwydd ar ddiwedd y gaeaf, roedd fy nhraed yn y cyflwr gorau yr oeddent am fod hyd y gellir rhagweld .
Fe wnaethom ddyweddïo ym mis Ebrill 2023 yng nghanol Môr y Gogledd ar fordaith i Norwy gyda'n rhieni. Dechreuais gynllunio'r briodas yn syth bin gan nad oedd y dyweddïad yn syndod, roedd Ash wedi cael ychydig ormod o seidr ac wedi gofyn i'n nith a'n nai am eu caniatâd yn yr Hydref cynt. Un peth y meddyliodd amdano wrth ddewis fy modrwy, oedd steil a chysur. Aeth am rywbeth pert a disglair ond llyfn felly ni fyddai'n rhwbio fy mysedd i leihau'r risg o bothellu i'm dwylo. Fe wnaethom yr un peth wrth ddewis bandiau priodas, er mwyn i mi allu gwisgo fy modrwyau yn gyfforddus, ac rwy'n falch o ddweud bod fy nghroen yn cymryd yn dda iawn atynt.
Un peth roeddwn i wedi bod yn ymwybodol ohono ar ôl siarad ag aelod arall gydag EBS, oedd cael fy ffrog yn iawn. Roedd corsets yn rhwbio'n wael, ac roeddwn i'n hynod ofalus gyda les. Gallwch weld yn y lluniau mae yna baneli sidan a oedd yn amddiffyn fy mreichiau rhag cael eu crafu. Dewisais steil nad oedd yn rhy drwm, ac roedd y pwysau i gyd yn eistedd ar fy nghluniau lle defnyddiais bowdr corff naturiol a chael siorts 'chub rub' ymlaen i amddiffyn fy nghwm a'm coesau rhag y ffrog a'i gilydd.
Wrth i ni baratoi ar gyfer y briodas, roedd fy nheulu a ffrindiau yn brysur yn fy nghadw i eistedd i lawr am gymaint o'r amser â phosib. Roeddent yn caniatáu i mi gerdded o gwmpas y lleoliad unwaith yr awr, a gweddill yr amser roedd yn rhaid i mi eistedd ar gadair ar y llwyfan. Pan oeddwn i'n ceisio cymryd gormod o ran wrth helpu, fe wnaethon nhw glymu fy fferau a'm torso i'r gadair fel na allwn i fynd i unman felly roeddwn wedi fy amddiffyn mor ddiogel â phosibl!
Roedd hyn i gyd yn fy ngalluogi i allu cerdded i lawr yr eil yn fy nhrinyrs ysgafn wedi'u peintio'n arbennig gan fy Nhad Bedydd, oherwydd pwy ddywedodd nad yw esgidiau hwyliog ar gyfer oedolion hefyd! Roedd y seremoni yn gytbwys felly wnes i ddim treulio gormod o amser yn sefyll i fyny neu'n symud, a threfnwyd seibiannau i mewn lle'r oedd angen.
Roedd gen i hefyd chwe phâr o sanau chwaraeon bambŵ glas bron yn union yr un fath yn y lleoliad i allu newid iddynt pan oedd angen. Mae'r rhain yn rhywbeth rydw i'n ei wisgo'n ddyddiol fel arfer. Roedd gen i ddau bâr o esgidiau wrth gefn ar y gweill hefyd er mwyn i mi allu cadw fy nhraed yn oer.
Gwnaeth fy morwynion waith gwych yn cyflenwi ciwbiau iâ i oeri fy nhraed rhwng dawnsiau. Yna fe wnaethon nhw fagio fy sanau a'u rhoi yn y rhew i'w cael yn oer, a dwi'n weddol siŵr eu bod nhw hefyd wedi llenwi bagiau plastig gyda rhew a'u rhoi yn fy esgidiau i gadw fi i fynd.
Fe wnes i oroesi heb fawr ddim pothellu trwy wneud yr uchod i gyd, ac mae llun gwych ohonof yn eistedd ar y llawr gyda fy bwced iâ! Roedd hyn yn newyddion gwych gan i ni fynd yn syth i fferm ein ffrind yn Swydd Efrog er mwyn i mi allu herwgipio eu beic cwad a gofalu am yr anifeiliaid.
Nid yw byw gydag EB yn hawdd, mae cynllunio ychwanegol yn mynd i mewn i bopeth gan gynnwys gweithgareddau dyddiol, ac wrth gwrs, digwyddiadau bywyd fel priodas neu wyliau, rhywbeth y byddai eraill yn ei gymryd yn ganiataol.
Rydym yn ddiolchgar i Heather am rannu ei stori EB a hoffem ei llongyfarch ar ei phriodas ag Ash.
Mae rhannu straeon yn hanfodol i’n gwaith, gallant godi ymwybyddiaeth o EB a DEBRA UK gyda’r cyhoedd ac ysbrydoli rhoddion sydd eu hangen arnom i redeg ein gwasanaethau ac ariannu ymchwil hanfodol. Maent hefyd yn caniatáu i ni rannu profiadau, buddugoliaethau, a heriau o fewn y gymuned EB, i helpu eraill i fyw'n well gydag EB.